Je ziet het voor je ogen instorten!
Nee geen gebouw of iets fysieks. Je werkl!
Als voorbeeld: Je hebt die vergadering grondig voorbereid. De agenda scherp, de boodschap helder, je timing strategisch gekozen. Je dacht: dit is het moment – nu neem ik ze mee.
En dan gebeurt het tegenovergestelde.
Weerstand. Kritiek. Verwarring.
Je plan stort in. Je vertrouwen krijgt een knauw. En stiekem… doet het pijn.
Of je werkt maanden met je projectgroep aan een visie, een aanpak, een voorstel waar je helemaal achter staat. En bij de presentatie kijkt het MT je met opgetrokken wenkbrauwen aan en zegt: “We dachten aan iets totaal anders.”
Bam. Teleurstelling. Frustratie. Schaamte misschien.
Wat doe je dan?
Nou ja, teleurstelling is normaal.
Maar hoe ga je er mee om. Daar zit de crux.
Teleurstelling is een emotie die ontstaat als de werkelijkheid botst met onze verwachting. En het brein houdt niet van botsingen.
Volgens psycholoog David Rock (SCARF-model) schiet ons brein bij teleurstelling in een lichte threat response: we voelen ons afgewezen, onbegrepen, of niet gezien.
Niet gevaarlijk, soms wel verlammend.
We reageren verschillend op teleurstelling:
- De één trekt zich terug (“laat maar, dan niet”),
- De ander schiet in de aanval (“ze snappen het gewoon niet”),
- Of je raakt in twijfel (“had ik dit wel moeten doen?”).
Maar als professional – en zeker als leidinggevende – kun je je niet laten leiden door teleurstelling. Je moet door, je moet ermee dealen en ermee verder werken.
Professioneel omgaan met teleurstelling: hoe doe je dat?
Ik geef je 5 inzichten
- Laat het even binnenkomen
Je bent geen robot. Gelukkig maar.
Je teleurstelling wegduwen lijkt professioneel, maar werkt averechts. Wat je onderdrukt, gaat wringen. Die bal die je onderwater probeert te houden floept ook naar boven. Zo is het met emoties ook. Dus, je mag balen. Je mag voelen: “Verdorie, dit doet iets met me.”
Gun jezelf een moment. Al is het vijf minuten na de vergadering, in stilte, met een kop koffie. Benoem het voor jezelf. Schrijf het desnoods op. Door het te erkennen, voorkom je dat je het meeneemt in je volgende gesprek en/of dat het je toon onbewust beïnvloedt.
Professioneel betekent niet gevoelloos. Professioneel betekent: regie nemen over je gevoel.
- Haal de emotie en de situatie uit elkaar
“Ze vinden mijn voorstel niks.”
Betekent dat ook: “Ik doe het niet goed?”
Niet per se.
Ons brein is geneigd om afwijzing op inhoud te koppelen aan afwijzing van wie we zijn. Maar jij bent niet je plan. Of je presentatie. Of je project.
Oefen jezelf in het onderscheid maken:
- Wat is er feitelijk gebeurd?
- Welke boodschap werd er eigenlijk gegeven?
- En waar zit jouw pijnpunt?
Misschien is je voorstel afgewezen omdat de timing niet klopte. Of omdat de ander niet goed voorbereid was. Of omdat er al andere belangen speelden. Zonde? Ja. Jouw fout? Niet per se.
Hoe beter je dit onderscheid beheerst, hoe steviger je in je schoenen blijft.
- Gebruik reflectie als hefboom
Teleurstelling is een groeimoment, maar alleen als je bereid bent te reflecteren.
Stel jezelf vragen zoals:
- Waar ging het mis?
- Welke aanname had ik die niet bleek te kloppen?
- Had ik verwachtingen kunnen afstemmen?
- Was ik te overtuigend, of juist te voorzichtig?
Deze reflectie kun je ook (gedeeltelijk) samen doen met je team of opdrachtgever. Reflectie betekent niet jezelf afstraffen – het betekent jezelf serieus nemen als lerende professional.
Je leert het meest op de momenten dat het schuurt. Mits je blijft kijken.
- Zoek het leermoment, niet de schuldige
De valkuil bij teleurstelling is om iemand de schuld te geven: je collega, het MT, ‘de organisatie’, of jezelf.
Dat lucht soms even op, maar het helpt je zelden verder.
Beter is de vraag: Wat heeft dit ons te zeggen over het proces, de samenwerking of de communicatie?
Voorbeeld:
Het MT wees jullie voorstel af. In plaats van: “Ze snappen er niks van”, kun je denken: “Kennelijk hebben we onderweg geen gezamenlijke taal gevonden. Wat kunnen we daaruit leren voor de volgende keer?”
Wie leert, wint op lange termijn.
- Ga opnieuw in gesprek
Dit is misschien wel het spannendste, maar ook het krachtigste. Terugkomen op een teleurstellend moment vraagt lef. Maar het is ook de sleutel tot herstel én vooruitgang.
Stel vragen:
- Wat had u verwacht?
- Wat is er voor u cruciaal aan een goed resultaat?
- Wat heeft u gemist in ons voorstel?
En deel ook iets van jouw kant:
- “Ik merkte dat de reacties anders waren dan ik had ingeschat. Ik wil graag begrijpen waar dat vandaan komt.”
Geen verdediging. Geen beschuldiging. Gewoon: dialoog.
Echte leiders haken niet af bij een tegenslag. Ze haken opnieuw aan.
Kortom: teleurstelling hoort erbij. Maar wat je ermee doet, maakt het verschil.
Wil je steviger staan in dit soort momenten?
Leren omgaan met weerstand, veranderende verwachtingen en teleurstelling zonder jezelf te verliezen?
Ik help je daar graag bij – 1-op-1 of via mijn leiderschapstrajecten.
📩 Stuur me een berichtje of kijk op francavanmontfoort.nl voor mijn aanbod.
