Ze zat schuin tegenover me. Koffie in de hand.
Net jasje, stevige baan, snelle blik.
Een leider, overduidelijk. 

Iemand die de dingen regelt. Die ‘gewoon doorgaat’.

Toch kraakte haar stem een beetje, leek het.
En toen ze begon te praten, zei ze als eerste:

“Ik weet niet eens of ik wel moet praten. Ik ben alleen maar moe.”

Anja werkte al jaren in dezelfde organisatie.
Had een team opgebouwd, werd gewaardeerd, kende het klappen van de zweep.
En toch voelde ze zich verdwaald.

“Het is alsof ik ergens ben gebleven waar ik allang weg ben gegaan.”

Misschien herken je dat gevoel wel. Dat je in een werkomgeving, een relatie, een overtuiging zit en ineens beseft: het past niet meer.

Niet omdat het fout is.
Maar omdat jij veranderd bent.
Omdat je niet meer de persoon bent die daar ooit instapte.

Dat heet groei, persoonlijke ontwikkeling en ervaring.

Maar toch blijf je zitten. Je gaat niet verder. Zet geen stap vooruit. Waarom niet?

Omdat het vertrouwd is.
Omdat je verantwoordelijkheden hebt. Omdat je denkt:
“Als ik nog even mijn schouders eronder zet, komt het vast wel weer goed.”

Ik heb dit in ieder geval zelf meegemaakt. Pff, het kost zoveel energie. Je weet het ergens wel maar je wilt het niet zien. Je bent als een struisvogel. Je hoofd redeneert. Maar je lijf laat zich niet langer gek maken. Want vaak weet je lijf het eerder dan je hoofd.

Dat zag ik bij Anja ook.
Slecht slapen. Kort lontje. Geen zin in dingen die vroeger vanzelf gingen.
Haar hoofd zei: doorgaan.
Haar lijf zei: stop even, dit klopt niet meer, ik kan niet meer.

En dat is het moment waarop het spannend wordt. Dit is het kruispunt!
Want wat gebeurt er als je toegeeft dat je ergens niet meer thuishoort? Wat gebeurt er als je een keuze maakt? Je voelt alleen maar ….angst…verlies….eenzaamheid.

Ik wilde er niet aan denken! Kon er niet aan denken en Anja ook niet. Dat werd in het gesprek wel duidelijk.

En toch blijft de belangrijkste vraag; “wat gebeurt er als je toch stopt met doen alsof”?

• je laat een stukje schijnveiligheid los en haalt ook weer makkelijker adem.
• je hoeft jezelf niet meer te dwingen iets te doen waar je niet blij van wordt
• je hoeft jezelf niet meer aan te passen en 
• je mag gaan luisteren naar wat wél klopt.

En dat is niet slap of zwak. Nee, dat is dapper. Dapper maar niet makkelijk.

Herken jij dit? Wat zou er gebeuren als je, in plaats van keihard door te beuken,
nu eens stil gaat staan en je jezelf de vraag stelt:

“Wat zou er gebeuren als ik mag stoppen met vechten voor iets wat ik allang ontgroeid ben?”

Laat de antwoorden in de stilte maar boven komen……………..

Weet je, we leven in een tijd waarin doorgaan wordt beloond. Tenminste dat denken we. 

Dat dacht ik zeker. 

Twijfel voelt als falen. Doorgaan is sterk.

Maar wat nou als twijfelen eigenlijk een uitnodiging is? 

Een uitnodiging om opnieuw af te stemmen. 

Een uitnodiging om te onderzoeken: Wat is van mij? Wat is oud? Wat wil ik eigenlijk echt?

En Anja?
Zij bleef niet langer hangen in twijfel.
Ze durfde toe te geven dat het voor har niet meer werkte en ze ging onderzoeken wat dan wél zou passen.

Nee, ze stapte niet meteen op. Ze kende haar verantwoordelijkheid.
Maar ze nam de regie terug.
En dat begon met één zin: “Ik hoef dit niet meer te negeren.”

Vraag jij je af hoe je weet wanneer het niet meer past?

• Als je energie structureel weglekt
• Als je steeds meer aan het ‘doen alsof’ bent
• Als je twijfelt aan jezelf, maar diep vanbinnen wéét dat jij niet het probleem bent
• Als je blijft omdat je bang bent voor wat er anders komt

En dan?

Dan begint het werk.
Niet het grote-doe-het-anders-werk.
Maar het verstillen. Vragen stellen. Reflecteren. Twijfelen. Kiezen.

Niet morgen je baan opzeggen.
Wel vandaag luisteren naar dat zachte stemmetje dat zegt: “Het past niet meer.”

Tijd voor jou

In mijn coach-traject Tijd voor jou ontmoet ik veel mensen op dat kruispunt.
Ze weten het nog niet precies.
Ze voelen alleen: dit is het niet (meer).

En dat is genoeg.
Daar begint het.

Wil je daar eens over praten?

📧 Mail me op info@francavanmontfoort.nl
🌐 Of kijk op www.francavanmontfoort.nlSoms begint verandering niet met een grote beslissing.
Maar met het stoppen met doen alsof.